به گزارش مشرق، «کیهان» در ویژه های خود نوشت:
روزنامه تعادل با اشاره به طرح موسوم به طرح کارورزی نوشت: آن طور که وزیر کار گفته، این برنامه‌ها علاوه بر تخصیص ۳۰ هزار میلیاردی که در روزهای گذشته خبرساز شد در ۳ محور هدف قرار گرفته است: محور اول همان طرح کارورزی است که بر اساس گفته‌های ربیعی تاکنون ۱۶۰ هزار نفر در آن ثبت‌نام اینترنتی کرده‌اند. محور دوم به طرحی با موضوعیت صادرات نیروی کار به کشورهای توسعه یافته، بازمی‌گردد که گام اصلی آن در سال ۹۳ برداشته شد اما به گفته وزیر کار موفقیت‌آمیز نبوده است.
سومین محور برنامه‌های رفع بیکاری دولت قرار است از طریق جذب سرمایه‌گذاران خارجی صورت پذیرد. با این حال کارشناسان معتقدند که این ۳ طرح نمی‌تواند به طور پایدار در شغل‌سازی موثر واقع شود؛ چرا که اولا یادآور دو تجربه قبلی دهه ۷۰ و ۸۰ است که سیاست‌گذاران در پی ایجاد شغل با تزریق نقدینگی یا به تعبیری پول‌پاشی بودند و دیگر آنکه این طرح‌ها بدون رعایت سه‌جانبه‌گرایی (بازارکار- کارفرمایان- کارگران) سمت نیروی کار را نادیده گرفته و قدرت چانه‌زنی و امنیت شغلی آنها را تضعیف می‌کند.
طرح کارورزی در میان جامعه آکادمیک و فعالان مدنی انتقادات زیادی را برانگیخته است. این منتقدان عنوان می‌کنند که این طرح نتیجه‌ای جز تشدید فقر و بحران در بازتولید اجتماعی نیروی کار نخواهد داشت و در صورت اجرای آن اگرچه ممکن است، نرخ بیکاری را کاهش دهد اما این امر نه تنها بلندمدت نخواهد بود بلکه جرقه ایجاد بحران‌هایی چندگانه اجتماعی و اقتصادی را موجب خواهد شد.
دستور کار دیگری که قرار است از سوی وزارت کار برای رفع بیکاری انجام شود، اعزام نیروهای کار مازاد به کشورهای توسعه یافته است.
دراین‌باره باید توجه کرد مذاکرات با کشورهای مقصد باید به گونه‌ای باشد که نیروهای اعزامی عمدتا در سطح ماهر و نیمه ماهر اشتغال یابند نه به عنوان نیروهای کارگر ساده و ارزان. در غیر این صورت نیروهای کار کشور با درصد بالای استثمار مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرند و بعد از سال‌ها بدون هیچگونه تجربه‌ای دست خالی به موطن بازمی‌گردند.
طرح اعزام نیروی کار در سال ۹۳ کلید خورد اما با توجه به صحبت‌های روز گذشته وزیر کار به نظر می‌رسد، موفقیتی نداشته است.
جذب سرمایه خارجی یکی دیگر از تلاش‌هایی است که در قالب کاهش نیروی بیکار طرح‌ریزی شده است. اما برخی کارشناسان در این زمینه اعتقاد دارند که بسیاری از سرمایه‌گذاری‌های خارجی مستقیم به دلیل ترکیب بالای سرمایه ارگانیک (نسبت بالای سرمایه ثابت به سرمایه متغیر) در آنها نمی‌تواند آن چنان در جذب نیروی کار کمک کند. به گفته آنها بیشتر این سرمایه‌ها به دنبال بهشت‌های مالیاتی و مواد خام ارزان سر از کشورهایی مانند ایران درمی‌آورند لذا نمی‌توان به آنها امید چندانی بست.
